Έχεις έναν σκύλο που δεν στέκεται λεπτό ακίνητος. Είναι σε μόνιμη υπερένταση και θέλει να μυρίσει, να εξερευνήσει, να σκαρφαλώσει, να σκάψει, να παρατηρήσει. Και μιλάς με τη φίλη σου και σου λέει “εμένα ο σκύλος μου όπου κι αν πάω να κάτσω, καφετέρια, εστιατόριο, μπαράκι, απλά χουχουλιάζει κάτω από τα πόδια μου και δεν κουνιέται μέχρι να φύγουμε”. Έτσι απλά, χωρίς να χρειαστεί να τον μάθει κάτι. Από μόνος του. Όχι πες, δεν σου σπάνε τα νεύρα; Δεν σκέφτεσαι να της απαγάγεις τον σκύλο; Έλα, μεταξύ μας είμαστε.
Σοβαρά τώρα, ο κάθε σκύλος είναι διαφορετικός. Και οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητά μας αλλάζουν, ανάλογα τον σκύλο και τις δραστηριότητές μας.
Ευτυχώς, υπάρχει και η εκπαίδευση. Η εκπαίδευση όμως δεν είναι μαγικό ραβδί που κάνει θαύματα. Η εκπαίδευση είναι μια διαδικασία μάθησης. Είναι η αλλαγή μιας συμπεριφοράς, είναι η εκμάθηση νέων δεξιοτήτων και η εξέλιξή μας για να επιτύχουμε κάποιο σκοπό. Πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου πού βρισκόμαστε σήμερα και πού μπορούμε να φτάσουμε. Κι όταν απογοητευόμαστε, καλό είναι να θυμόμαστε πού είμασταν χτες και τι εξέλιξη έχουμε κάνει έως τώρα. Εμείς, όχι οι γείτονες. Το δικό μας ταξίδι είναι διαφορετικό. Κι ο τελικός στόχος είναι εκεί, μας περιμένει να τον φτάσουμε. Δύο πράγματα δεν ξεχνάμε ποτέ στην εκπαίδευση σκύλου:
- Οι στόχοι που θέτουμε σέβονται τη φύση του σκύλου μας.
- Ο ρυθμός που προχωράμε ορίζεται από τον ίδιο τον σκύλο μας, πόσο έτοιμος είναι να δεχτεί αυτήν την πρόκληση και όχι από τις δικές μας προσδοκίες. Με άλλα λόγια, δεν θα πάω να κάτσω 2 ώρες στο εστιατόριο με τον σκύλο, που δεν κάθεται ούτε 1 λεπτό ήσυχος σε τέτοιο περιβάλλον.
Η Ίρμα ξέρω ότι αυτήν την περίοδο αντέχει μια ώρα ήρεμη σε μια καφετέρια ή ένα εστιατόριο. Μετά, αρχίζει να γίνεται δημιουργική. Εδώ, στη φωτογραφία, ξεπέρασα τα όριά της και ανέβηκε στην καρέκλα να δει τι γίνεται. Ο δικός σου σκύλος, πόση ώρα αντέχει στο εστιατόριο;
